ข้อมูล by admin2 » Sun Oct 25, 2020 12:50 am
ชื่อผลไม้ภาษาใต้ ที่คนภาคอื่นฟังแล้วอาจจะงง มาแปลเป็นภาษากลางให้ฟัง
ฝรั่ง ===> คนใต้เรียก ===> ชมพู่
ชมพู่ ===> คนใต้เรียก ===> ชมพู่แก้ว
ละมุด ===> คนใต้เรียก ===> ซ่าว้า คำนี้ใช้เฉพาะในเขตสงขลา สตูล พัทลุง มาจาก sawa ในภาษามลายู) หม่าซี้กู๊ (ใช้เฉพาะเขต พังงา ตะกั่วป่า)
ขมิ้น ===> คนใต้เรียก ===> ขี้หมิ้น
มะม่วงหิมพานต์ ===> คนใต้เรียก ===> กาหยู (เทียบอังกฤษ cashew) , กาหยี (ใช้มากในแถบ ภูเก็ต พังงา คำนี้เข้าใจว่าคนใต้ฝั่งตะวันตกจะรับมาจากฝรั่งโดยตรง ) , ยาร่วง, ย่าโห้ย, ย่าหวัน, หัวครก (ใช้มากแถบพัทลุง สงขลา), ม่วงเล็ดล่อ, ท้ายล่อ
ฟักทอง ===> คนใต้เรียก ===> น้ำเต้า
ฟัก ===> คนใต้เรียก ===> ขี้พร้า
ขมิ้น ===> คนใต้เรียก ===> ขี้หมิ้น
ตะไคร้ ===> คนใต้เรียก ===>ไคร
พริกขี้หนู ===> คนใต้เรียก ===> ดีปลี
ข้าวโพด ===> คนใต้เรียก ===> คง (คำนี้มาจาก jagong ในภาษามลายู )
มะละกอ ===> คนใต้เรียก ===> ลอกอ
สับปะรด ===> คนใต้เรียก ===> หย่านัด (คำนี้ ใช้ทั่วไปทั้งภาคใต้ บางครั้งจะออกเสียงเป็นหย่าน-หัด; คำ นี้เข้าใจว่าคนใต้รับมาจากฝรั่งโดยตรง โดยฝรั่ง รับมาจากภาษาอินเดียนแดงแถบบราซิล ซึ่งเรียกพันธุ์ไม้ชนิดนี้ว่า อนานัส เมื่อถ่ายทอดเสียงมาถึงปักษ์ใต้ จึงกลายเป็น หย่านัด) มะ-หลิ (คำนี้ใช้มากในเขตจังหวัดพัทลุง อำเภอรัตภูมิ อำเภอสทิงพระ และอำเภอระโนด ของจังหวัดสงขลา)
ดอกมะลิ ===> คนใต้เรียก ===> ดอกมะเละ (เสียง อิ แปลงเป็นเสียง เอะ)
แตงโม ===> คนใต้เรียก ===> แตงจีน
ตำลึง ===> คนใต้เรียก ===>ผักหมึง
รสสุคนธ์ ===> คนใต้เรียก ===> เถากะปด (ประจวบคีรีขันธ์), ย่านปด, ปดคาย
หม้อข้าวหม้อแกงลิง ===> คนใต้เรียก ===> หม้อลิง
โคลงเคลง ===> คนใต้เรียก ===> ลูกเบร้ "ลูกเมร่" กะดูดุ (มลายู-ปัตตานี); กาดูโด๊ะ (มลายู-สตูล, ปัตตานี); โคลงเคลง, โคลงเคลงขี้นก, โคลงเคลงขี้หมา (ตราด); ซิซะโพ๊ะ (กะเหรี่ยง-กาญจนบุรี); ตะลาเด๊าะ (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน); เบร์, มะเหร, มังเคร่, มังเร้, สาเร, สำเร (ภาคใต้); มายะ (ชอง-ตราด); อ้า
xxx ===> คนใต้เรียก ===> ลูกขลบ
ผลไม้ที่มีคำว่า "มะ" นำหน้า (บางคำ) จะเปลี่ยนเป็น "ลูก" เช่น มะม่วง-ลูกม่วง, มะนาว-ลูกนาว, มะขาม-ลูกขาม, มะเขือ-ลูกเขือ เป็นต้น
ผลไม้ที่มีรสเปรี้ยวมักมีคำว่า "ส้ม" นำหน้า เช่น มะขาม-ส้มขาม, มะนาว-ส้มนาว เป็นต้น
ชื่อผลไม้ภาษาใต้ ที่คนภาคอื่นฟังแล้วอาจจะงง มาแปลเป็นภาษากลางให้ฟัง
ฝรั่ง ===> คนใต้เรียก ===> ชมพู่
ชมพู่ ===> คนใต้เรียก ===> ชมพู่แก้ว
ละมุด ===> คนใต้เรียก ===> ซ่าว้า คำนี้ใช้เฉพาะในเขตสงขลา สตูล พัทลุง มาจาก sawa ในภาษามลายู) หม่าซี้กู๊ (ใช้เฉพาะเขต พังงา ตะกั่วป่า)
ขมิ้น ===> คนใต้เรียก ===> ขี้หมิ้น
มะม่วงหิมพานต์ ===> คนใต้เรียก ===> กาหยู (เทียบอังกฤษ cashew) , กาหยี (ใช้มากในแถบ ภูเก็ต พังงา คำนี้เข้าใจว่าคนใต้ฝั่งตะวันตกจะรับมาจากฝรั่งโดยตรง ) , ยาร่วง, ย่าโห้ย, ย่าหวัน, หัวครก (ใช้มากแถบพัทลุง สงขลา), ม่วงเล็ดล่อ, ท้ายล่อ
ฟักทอง ===> คนใต้เรียก ===> น้ำเต้า
ฟัก ===> คนใต้เรียก ===> ขี้พร้า
ขมิ้น ===> คนใต้เรียก ===> ขี้หมิ้น
ตะไคร้ ===> คนใต้เรียก ===>ไคร
พริกขี้หนู ===> คนใต้เรียก ===> ดีปลี
ข้าวโพด ===> คนใต้เรียก ===> คง (คำนี้มาจาก jagong ในภาษามลายู )
มะละกอ ===> คนใต้เรียก ===> ลอกอ
สับปะรด ===> คนใต้เรียก ===> หย่านัด (คำนี้ ใช้ทั่วไปทั้งภาคใต้ บางครั้งจะออกเสียงเป็นหย่าน-หัด; คำ นี้เข้าใจว่าคนใต้รับมาจากฝรั่งโดยตรง โดยฝรั่ง รับมาจากภาษาอินเดียนแดงแถบบราซิล ซึ่งเรียกพันธุ์ไม้ชนิดนี้ว่า อนานัส เมื่อถ่ายทอดเสียงมาถึงปักษ์ใต้ จึงกลายเป็น หย่านัด) มะ-หลิ (คำนี้ใช้มากในเขตจังหวัดพัทลุง อำเภอรัตภูมิ อำเภอสทิงพระ และอำเภอระโนด ของจังหวัดสงขลา)
ดอกมะลิ ===> คนใต้เรียก ===> ดอกมะเละ (เสียง อิ แปลงเป็นเสียง เอะ)
แตงโม ===> คนใต้เรียก ===> แตงจีน
ตำลึง ===> คนใต้เรียก ===>ผักหมึง
รสสุคนธ์ ===> คนใต้เรียก ===> เถากะปด (ประจวบคีรีขันธ์), ย่านปด, ปดคาย
หม้อข้าวหม้อแกงลิง ===> คนใต้เรียก ===> หม้อลิง
โคลงเคลง ===> คนใต้เรียก ===> ลูกเบร้ "ลูกเมร่" กะดูดุ (มลายู-ปัตตานี); กาดูโด๊ะ (มลายู-สตูล, ปัตตานี); โคลงเคลง, โคลงเคลงขี้นก, โคลงเคลงขี้หมา (ตราด); ซิซะโพ๊ะ (กะเหรี่ยง-กาญจนบุรี); ตะลาเด๊าะ (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน); เบร์, มะเหร, มังเคร่, มังเร้, สาเร, สำเร (ภาคใต้); มายะ (ชอง-ตราด); อ้า
xxx ===> คนใต้เรียก ===> ลูกขลบ
ผลไม้ที่มีคำว่า "มะ" นำหน้า (บางคำ) จะเปลี่ยนเป็น "ลูก" เช่น มะม่วง-ลูกม่วง, มะนาว-ลูกนาว, มะขาม-ลูกขาม, มะเขือ-ลูกเขือ เป็นต้น
ผลไม้ที่มีรสเปรี้ยวมักมีคำว่า "ส้ม" นำหน้า เช่น มะขาม-ส้มขาม, มะนาว-ส้มนาว เป็นต้น